همشهری انلاین - امیرحسین اعظمی
حنیف عمران‌زاده در دوران بازیگری یکی از بازیکنان پُرحاشیه فوتبال ایران بود. او در سن ۳۲ سالگی از فوتبال خداحافظی کرد و خودش هم معتقد است که برخی حاشیه‌ها به فوتبال او ضربه زد و اجازه نداد که بیشتر در سطح اول فوتبال ایران بازی کند. عمران‌زاده چند سالی است که مربیگری می‌کند و حالا در تیم چادر ملو یزد، دستیار محمدرضا اخباری است. حنیف مدت‌ها سکوت کرده بود و حالا در مورد مسائل مختلف فوتبال ایران به سوالات همشهری پاسخ می‌دهد.
- شرایط چادر ملو بعد از صعود به لیگ برتر چطور است؟
خدا را شکر شرایط خوب است. ما در ۳بازی ابتدایی از داوری ضربه خوردیم و گل‌های اولی که در بازی با سپاهان، ملوان و شمس‌آذر خوردیم بر اثر اشتباهات داوری به ثمر رسید و کارشناسان داوری هم تایید کردند که آن گل‌ها مورد داوری داشتند. اگر در این ۳بازی گل‌های اول را نمی‌خوردیم، شک نکنید که بیشتر امتیاز می‌گرفتیم. تیم ما تازه به لیگ برتر آمده و تحمل این وضعیت واقعا سخت است، در مورد VAR هم می‌بینیم که این تکنولوژی در همه بازی‌ها استفاده نمی‌شود و این نهایت حق خوری است. نحوه استفاده از VAR در فوتبال ایران ناعادلانه است. این شرایط یا باید برای همه باشد یا برای هیچ تیمی استفاده نشود. در بازی با نساجی هم اولین برد فصل را به دست آوردیم و امیدوارم در لیگ امسال نتایج خوبی بگیریم.
- هدف شما در این فصل فقط ماندن در لیگ برتر است؟
در این مورد باشگاه و سرمربی بهتر می‌توانند صحبت کنند ولی تجربه من می‌گوید که نباید توقعات از چادر ملو بالا باشد و ابتدا باید به ماندن در لیگ و رسیدن به یک ثبات فکر کنیم.
- کار کردن با سعید اخباری چطور است؟
هم سخت است، هم آسان و هم لذت بخش. اخباری از کف فوتبال بالا آمده است و یک مربی با دانش و تحصیل کرده است. او روی کارش وقت می‌گذارد و از همه مهمتر اینکه همدلی خوبی در تیم ایجاد کرده است. اخباری در سال‌های گذشته با مربیان زیادی کار کرده است و قطعا مربی موفقی خواهد شد. او پله پله بالا آمده و پیشرفت کرده است. او برای رسیدن به این سطح خوان‌های زیادی را رد کرده تا به اینجا رسیده است.
- مدتی هم با مهدی رحمتی کار کردی. آیا دلیل خاصی داشت که از کادر فنی او جدا شدی؟
رحمتی مثل برادر من است و مدام با هم در تماس هستیم. هیچ مشکلی هم بین ما وجود ندارد و نظر مهدی هم این بود که امسال در چادر ملو باشم.
- بر خلاف دوران فوتبالت، حالا دیگر از آن حاشیه‌ها خبری نیست. مثل اینکه تصمیم گرفتی با روش دیگری در فوتبال جلو بروی؟
فعالیت در فوتبال به عنوان مربی و بازیکن متفاوت است. معمولا وقتی فوتبال بازی می‌کنید حاشیه به سمت شما می‌آید یا خودتان حاشیه درست می‌کنید ولی وقتی مربی هستید باید طوری باشید که بازیکن از شما الگو بردارد. من مربی هستم و باید حواسم به صحبت کردن و رفتارم باشد چون مربی برای بازیکن مثل یک ویترین است. من تصمیم گرفتم دنبال حاشیه نباشیم و تمام هدفم موفقیت چادر ملو است. وقتی بازی می‌کردم از حاشیه‌ها ضربه خوردم و در ۳۲ سالگی از فوتبال خداحافظی کردم. بعد از جدایی از استقلال فقط یک سال در صبا بازی کردم و بعد فوتبال را کنار گذاشتم چون بعد از جدایی از استقلال دیگر نمی‌توانستم فوتبال بازی کنم.
- اگر زمان به عقب برگردد دوباره سمت حاشیه می‌روی؟
در فوتبال برخی چیزها مثل کری خواندن جذاب است و خیلی اتفاقات در زمین مسابقه قابل پیش‌بینی نیست. برخی مسائل برایم جذاب بود ولی اگر زمان به عقب برمی‌گشت هرگز دنبال حاشیه نمی‌رفتم. آن زمان اگر تمرکزم فقط روی فوتبال بود خیلی چیزها فرق می‌کرد.
- در این مدت خیلی کم پیش آمده که در مورد استقلال صحبت کنی. دلیل خاصی دارد؟
خیلی از بزرگان هستند که می‌توانند در مورد استقلال صحبت کنند ولی من در چادر ملو مسئولیت دارم و باید در مورد تیم خودم صحبت کنم. البته این را بگویم که هواداران استقلال تاج سر من هستند.
- در مورد فضای این روزهای فوتبال ایران و مشکلاتی که در زمینه استادیوم‌ها و امکانات وجود دارد چه صحبتی داری؟
حرف برای زدن زیاد است. مهدی پاشازاده حرف قشنگی زده بود. او در یک مصاحبه گفته بود که با ادامه این روند، ایران به زودی در ردیف تیم‌هایی مثل امارات، ازبکستان، بحرین و قزاقستان قرار خواهد گرفت. من فکر می‌کنم اگر شرایط همینطور پیش برود باید در چند سال آینده با هند و اندونزی مقایسه شویم. در ضمن یک موضوع مهم را هم باید بگویم. نسل فعلی که در تیم ملی هستند به آخر فوتبال‌شان نزدیک می‌شوند و اگر این‌ها بروند دیگر استعدادی نداریم، چون امکاناتی نداشتیم که استعداد پروش بدهیم. پرورش استعداد چمن مخمل و امکانات خوب می‌خواهد، مثل کمپ اسپایر قطر.
- امیدواری که این ضعف‌ها و مشکلات برطرف شود؟
نمی‌دانم، ولی با این شرایط نمی‌توان امید داشت. باید از افرادی استفاده کرد که کار را بلد هستند، باید به این فوتبل پول تزریق کرد، فوتبال برای هر کشوری یک ویترین است و تبدیل به یک تجارت شده است. من نمی‌خواهم ایران را حتی با قطر و امارات قیاس کنم، همین عراق را ببینید که چه ورزشگاه‌هایی دارند، ما چرا باید حسرت ورزشگاه‌های عراق را بخوریم؟ فوتبال باید دست کسانی باشد که دلسوز باشند و کار کنند. شما کشتی را ببینید، خیلی‌ها علیرضا دبیر را می‌کوبند ولی ببینید چه امکاناتی برای کشتی درست کرده است. شما استادیوم نقش جهان را ببینید، این استادیوم در آخرین بازی فصل گذشته بهترین شرایط را داشت، واقعا چه اتفاقی رخ داد که به یکباره در شروع فصل خراب شد؟ در استادیوم‌های ما آدم می‌میرد، برق آنها را می‌گیرد ولی آمبولانس نیست، ورزشگاه‌ها نابود شده است. باید به حال این فوتبال گریه کرد، من معتقدم فوتبال ایران افق روشنی ندارد. هر چقدر تیم‌های آسیایی پیشرفت می‌کنند ما پسرفت می‌کنیم.
نظر شما